Թեմա - Էթնոլեզվաբանություն Ֆ. Բուասի, Է. Սեպիրի և Բ. Ուորֆի լեզվաբանական դրույթները
Տեսակ - Կուրսային, անհատական և ստուգողական աշխատանքներ
Գին - 2600 դրամ
Առարկա - Մանկավարժություն, լեզվաբանություն
Էջեր - 13
Էթնոլեզվաբանություն Ֆ. Բուասի, Է. Սեպիրի և Բ. Ուորֆի լեզվաբանական դրույթներըՖ. Բոասի, Է. Սեպիրի, Բ. Ուորֆի լեզվաբանական դրույթները
Եզրակացություն
2. Seelye H.N. Teaching Culture: Strategies for Intercultural Communication. Lincolnwood, Illinois USA: National Textbook Company, 1993.
3. Телия В. Н., Русская фразеология. Семантический, прагматический и лингвокультурологический аспекты. М.: Школа “Языки русской культуры”, 1996.
4. E. Sapir, Sound patterns in language, «Language», 1925, vol.1, N 2, էջ 37- 51:
5. «Antropological Linguistics», 1959, vol. 1, N 1, էջ 27-29.
Էթնոլեզվաբանությունը պատասխանում է այն հարցին, թե ինչպես և ինչ միջոցներով են լեզվում արտացոլվում տվյալ լեզվով խոսող ժողովրդի մշակութային (կենցաղային, հոգևոր, հասարակական և այլն) հայացքները։ Սկզբնական շրջանում այս ճյուղը զբաղվում էր այն ժողովրդների մշակույթների ուսումնասիրությամբ, որոնք կտրուկ տարբերվում էին եվրոպացիներից։ Այդպիսի ժողովուրդներ էին ամերիկյան հնդկացիները, որոնց լեզուն դարձավ լեզվամշակութաբանների ուսումնասիրության առարկան։ Սակայն ուսումնասիրությունը ցույց տվեց, որ ավանդական մեթոդներ ու սկզբունքներ, որոնք հիմնված կլինեն մարդկային լեզվի համընդհանուր հատկանիշների վրա և թուլ կտային համապատասխանորեն արտացոլել տարբեր տիպի լեզուների նմանություններն ու տարբերությունները։ Այս ամենի մշակումն էլ կտար այն հարցի պատասխանը, թե որքանով է մարդու լեզվական ունակությունը բնածին ու համընդհանուր, և թե որքանով է այն արտացոլում ու մարմնավորում կոնկրետ մշակութային իրականությունը, այսինքն՝ հանդես գալիս որպես մշակույթի հայելի։