Թեմա - Ռուբինյանց իշխանության դիվանագիտությունը
Տեսակ - Կուրսային, անհատական և ստուգողական աշխատանքներ
Գին - 3000 դրամ
Առարկա - Դիվանագիտություն
Էջեր - 15
Ռուբինյանց իշխանության դիվանագիտությունը
Վերջաբան
2. Ս. Պողոսյան «Հայ ժողովրդի պատմություն», պրակ 4, Երևան, 1958թ.:
3. Ա. Բոզոյան «Բյուզանդիայի արևելյան քաղաքականությունը և Կիլիկյան Հայաստանը ԺԲ դարի 30-70-ական թվականներին», Երևան, 1988թ.:
4. Ա. Հովհաննիսյան «Դրվագներ հայ ազատագրական մտքի պատմության» գիրք 1, Երևան, 1957թ.:
5. Հ. Նաջարյան «Բյուզանդիայի պատմության ուրվագծեր» Երևան, 1987թ.:
6. Ասորական աղբյուրներ և Անանուն Եդեսացի «Ժամանակագրություն», Երևան, 1982թ.:
7. Մատթեոս Ուռհայեցի «Ժամանակագրություն», Երևան, 1991թ.:
Ռուբեն1-ինի (1080-7095թթ.) իրականացրած քաղաքականութան և հմուտ դիվանագիտության շնորհիվ նրա իշխանությունը տարածվեց Լեռնային Կիլիկիայի մեծ մասի վրա և ամուր հիմքեր ստեղծեց պետականության զարգացման համար:
Այդ պետության պատմության ուսւմնասիրությունը մեծ նշանակություն ունի, որովհետև «Կիլիկիայի հայերի ստեղծած կուլտուրական արժեքները մտել են հայ ժողովրդի կուլկուրայի ընդհանուր գանձարան…»:
Այսպիսով Ռուբեն 1-ինը և նրան հաջորդած Կոնստանտին 1-ինը (1095-1100թթ.) ամեն կերպ փորձում էին զարգացման ուղու վրա դնել երկիրը: Սակայն Կիլիկիայում Ռուբինյան իշխանության հիմնադրման և առաջին երկու իշխանների (Ռուբենի և նրա որդի Կոնստանտինի) կառավարման ժամանակաշրջանի իրադարձությունների վերաբերյալ սկավաթիվ տեղեկություններ են պահպանվել միջնադարյան սկզբնաղբյուրներում: 11-րդ դարի 80-ական թվականներից մինչև 12-րդ դարի 20-ական թվականների Ռուբինյան իշխանության պատմությունը կառուցվում է հիմնականում ենթադրությունների վրա, որովհետև մինադարյան պատմագրական ավանդույթը դեպքից դեպք է անդրադառնում Կիլիկիայում տեղի ունեցող իրադարձություններին: Այնուամենայնիվ թվարկենք և նշենք նրանց իրականացրած արտաքին քաղաքականության հիմնական կողմերը:
Առաջին Ռուբինյանները կես դար շարունակ պայքար էին մղում (ռազմական և դիվանագիտական պայքար) միաժամանակ երեք հակառակորդների և մրցակիցների՝ հույների, թուրքերի և ֆրանկների (խաչակիրների) դեմ: Հույներին նրանք լիովին ջախջախել և վռնդել էին Կիլիկիայից, թուրքերի հետ չհարձակման պայմանագրեր էին կնքում, թեև երկու կողմերն էլ հաճախ խախտում էին հաշտությունը, ֆրանկների հետ ազգակցական, ընտանեկան կապեր էին հաստատում: