Թեմա - Ճանաչման ներկայացնելու տակտիկական առանձնահատկությունները և նշանակությունը գործի քննության ու բացահայտման համար
Տեսակ - Դիպլոմային և մագիստրոսական աշխատանքներ
Գին - 36000 դրամ
Առարկա - Քրեական դատավարություն
Էջեր - 72
Գլուխ 1. Ճանաչման ներկայացնելը որպես քննչական գործողություն և դրա առանձնահատկությունները
Գլուխ 2. Ճանաչման ներկայացնելու տակտիկական առանձնահատկությունները
2.1. Անձին ճանաչման ներկայացնելու տակտիկական առանձնահատկություններն ու նշանակությունը
2.2. Դիակը և առարկաները ճանաչման ներկայացնելու տակտիկական առանձնահատկությունները
Գլուխ 3. Ճանաչման ներկայացնելու հոգեբանական առանձնահատկությունները
Եզրակացություն
2. Հայաստանի Հանրապետության քրեական օրենսգիրք, ընդունվել է 18.04.2003, ուժի մեջ է մտել 01.08.2003, ՀՕ-528-Ն:
3. ՀՀ Վճռաբեկ դատարանի քրեական և զինվորական գործերի պալատի որոշումների ժողովածու (1999-2000թ.թ.), Երևան, 2002:
4. Ավագյան Ն. Մ., Նազարեթյան Կ. Լ., Թորոսյան Ա. Ս., Դատական բժշկություն դասընթաց, Երևան, 1978:
5. Արզումանյան Ս., Գրին Է., Իրավաբանական հոգեբանություն, Երևան, Զանգակ հրատ., 2004:
6. Հայաստանի Հանրապետության քրեական դատավարություն, Հատուկ մաս, Երևան, 2005:
7. Նելլի Աշրաֆյան, Առերեսման հասկացությունը և հոգեբանական առանձնահատկությունները, Օրինականություն տեղեկագիր, N 9, 2000:
8. Չախոյան Ա., Մարտիրոսյան Ա., Ճանաչման ներկայացնելու դատավարական և տակտիկական որոշ հիմնախնդիրներ, ԵՊՀ իրվագիտության ֆակուլտետի պորֆեսորադասախոսական կազմի գիտաժողովի նյութերի ժողովածու, գլխ. խմբ. Գ. Ս. Ղազինյան, Երևան, ԵՊՀ, 2016:
9. Белкин Р. С., Криминалистическая энциклопедия, М., 2000:
10. …
Քննչական գործողությունը քրեադատավարական օրենքով կարգավորված և վարույթն իրականացնող մարմնի կողմից իրականացվող որոնողական, ճանաչողական և հավաստողական գործողությունների համալիր է, որը համապատասխանում է որոշակի տեսակի հետքերի առանձնահատկություններին, հարմարեցված է դրանցում պարունակվող ապացուցողական տեղեկությունների արդյունավետ որոնմանը, ընկալմանը ու ամրագրմանը:
Ճանաչման ներկայացնելն ինքնուրույն քննչական գործողություն է, որի էությունը կայանում է նախկինում ընկալված օբյեկտի նույնացման կամ խմբակային պատկանելիության որոշման մեջ: Ճանաչումը հիմնվում է անձին ներկայացվող օբյեկտներից այն օբյեկտը ճանաչելու կարողության վրա, որին նախկինում տեսել և մտապահել է:
Հոգեբանները տարբերում են ճանաչման ներկայանցելու երկու տարատեսակ` համադրական և վերլուծական: Համադրական ճանաչումը իրականացվում է միանգամից` առանց էլեմենտների տարանջատման և հատուկ հատկանիշների վերլուծության: Վերլուծական ճանաչումն իրականացվում է օբյեկտի առանձին հատկանիշների առանձնացման և տարբերակման ճանապարհով օբյեկտի ընդհանուր պատկերը ստեղծելով, որի արդյունքում հանգում է եզրակացության օբյեկտների նույնության կամ տարբերության վերաբերյալ: