Թեմա - Ֆրանս-ԳԴՀ հարաբերությունները 1990-1999թթ.
Տեսակ - Կուրսային, անհատական և ստուգողական աշխատանքներ
Գին - 5600 դրամ
Առարկա - Պատմություն, պետության և իրավունքի տեսություն
Էջեր - 28
Գլուխ 1. Ֆրանսիայի և Գերմանիայի հարաբերությունները 1990-1995թթ.
Գլուխ 2. Ֆրանս-գերմանական հարաբերությունները 1995-1999 թվականներին
Եզրակացություն
2. Воробьева Л.М. Внешняя политика ФРГ на пороге XXI века. М., 2000:
3. Ватлин А.Ю. Германия в 2000-2010 годах // Новая и новейшая история. 2010. №6:
4. Ватлин А.Ю. Германия в XX веке. М.: Российская политическая энциклопедия (РОССПЭН), 2002:
5. Зайцев А.В. Внешняя политика ФРГ: поиска баланса между европейской интеграцией и национальным интересами // Вестник МГОУ. Серия «История и политические наукиե. 2012. №1:
6. История стран Европы и Америки в Новейшее время. (Учебник) Пономарев М. В., М., 2010:
7. Новейшая история стран Европы и Америки XX век.1900-1945г. Часть 1. М., 2003:
1963թ. հունվարի 22-ին դը Գոլը ԳՖՀ կանցլեր Կ.Ադենաուերի հետ կնքեց ֆրանս-գերմանական համագործակցության պատմական դաշինքը, որը հիմք հանդիսացավ Արևմտյան ևրոպայի հետագա միավորման համար՝ միևնույն ժամանակ հետևողականորեն սանձելով, իր խոսքերով՝ «անգլո-սաքսերի հեգեմոնիան մայրցամաքում»: Այնուհետև, երբ եկավ ժամանակը (1968թ. սեպտեմբերի 17-ին), նա սաստեց ԽՍՀՄ-ին (ԱՄՆ-ի և Մ.Բրիտանիայի հետ) Արևմտյան Գերմանիայի նկատմամբ ոտնձգություններ կատարելու մտադրությունից (տե՛ս Հավելված): Դը Գոլը վարժեցրեց Գերմանիային ընդունել ևրոպական գործերում Ֆրանսիայի քաղաքական առաջատարի դերակատարումը: Բացի այդ, նա ուղիղ և անկախ հարաբերություններ հաստատեց Ռումինիայի, Հարավսլավիայի, Ալբանիայի, Եգիպտոսի և մի շարք արաբական երկրների, ինչպես նաև Չինաստանի հետ (սկսած 1964թ. հունվարի 24-ից): 1988թ տեղի ունեցավ Ֆրանսիայի սոցիալիստական կուսակցության առաջնորդի ընտրությունը, որտեղ Լեոն Ֆաբիուսի դեմ պայքարում հաղթանակ տարավ Պ. Մորուան: Սա ավելի խորացրեց կուսակցության պառակտումը, որն էլ դրսևորվեց 1990թ կուսկացական համագումարում: Ֆաբիուսի դեմ հանդես եկավ կրթության և երիտասարդության հարցերի նախարար Լեոնել Ժեսպենը: Նա կոչ արեց սոցիալիստական արժեքների վրա հենվելով նորացնել կուսակցության գաղափարախոսությունըն, նա չէր բացառում նաև նոր կապերի հաստատումը կոմունիստների հետ: Ռոկարի կառավարության կուրսը քննադատվեց ինչպես աջ, այնպես էլ սոցիալիստական կուսակցությունների կողմից: 1990թ աշնանը սոցիալիստական կուսակցության մեջ ակտիվացան Ռոկարի հակառակորդները, որոնց գլխավորում էր Էդիտ Կրեսսոնը: Ֆ. Միտերանը հենց Կրեսսոնի մեջ տեսավ այն անձին, որը կարող էր ձախ կառավարությանը հաղորդել եռանդուն գործունեություն և կուսակցության մեջ ամրապնդել դիրքերը: