Թեմա - Ապագաղութացման գործընթացը և դրա իրավական հիմքերը
Տեսակ - Կուրսային, անհատական և ստուգողական աշխատանքներ
Գին - 1800 դրամ
Առարկա - Պատմություն, պետության և իրավունքի տեսություն
Էջեր - 9
Ապագաղութացման գործընթացը և դրա իրավական հիմքերը
Եզրակացություն
2. Գլխավոր ասամբլեայի 1969թ. դեկտեմբերի 11-ի 2542 (XXIV) բանաձևը:
3. Քոչարյան Վ., Միջազգային իրավունք, Երևան, 2002:
4. Westen Sahara, Advisory Opinion, 1975, ICJ 12(16 Oct.):
5. East Timor (Portugal & Australia), Judgment, International Court of Justice Reports 1995:
6. http: //en.wikipedia.org/wiki/Colonialism մուտք՝ 11.12.2016:
7. Թորոսյան Տ. Ս., Ինքնորոշման իրավունքի կարգավիճակը, կիրառման չափանիշները ու պայմանները // http: //lraber.asj-oa.am/410/1/Torsyan.pdf մուտք՝ 11.12.2016:
Ապագաղութացման գործընթացը համընկավ Խորհրդային Միության և ԱՄՆ-ի նոր Սառը պատերազմի և ԱՄՆ-ի զարգացման հետ: Ապագաղութացման վրա հաճախ ազդեցություն էին թողնում գերտերությունների մրցակցությունը, որը նաև զգալի փոփոխություններ առաջացրեց միջազգային հարաբերությունների տրամաբանության մեջ: Այդքան նոր պետությունների ստեղծումը, որը լուրջ ռազմավարական տարածք էր զբաղեցնում և ուներ բնական ռեսուրսների մեծ պաշար, հանգեցրեց ԱՄՆ-ի ազգության կազմի փոփոխմանը և աշխարհի բոլոր տարծշրջաններում քաղաքական բարդություններ առաջացրեց: 19-րդ դարի կեսերին Եվրոպական գերտերությունները գաղութացրին Աֆրիկայի և Հարավային Ասիայի մեծ մասը: Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ընթացքում, Ճապոնիան, ինքնին ունենալով նշանակալի կայսերական իշխանություն, Եվրոպական ուժերը դուրս մղեց Ասիայից:
Այնուհետև, 1945-ին, տեղական ազգայնական շարժումները նախկին Ասիական գաղութներում քարոզչություններ էին անում անկախության համար’ բացարձակ միտում չունենալով վերադառնալ Եվրոպական գաղութային օրենքներին: Այս անկախության շարժումները հաճախ օգնության համար դիմում էին ԱՄՆ-ին, մինչդեռ ԱՄՆ-ն ընդհանուր առմամբ պաշտպանում էր ազգային ինքնորոշման հայեցակարգը: Սառը պատերազմը ծառայեց միայն ԱՄՆ-ի արտաքին դիրքերի խճճմանը, քանի որ ԱՄՆ-ի աջակցությունը ապագաղութացման մեջ միտված էր միայն Խորհրդային Միության հետ ունեցած մրցույթում հաղթելուն:
ՆԱՏՕ-ի մի քանի դաշնակիցներ պնդում էին որ իրենց գաղութային ունեցվածքը ապահովում էր իրենց տնտեսական և ռազմական հզորությունը: ԱՄՆ-ի Եվրոական դաշնակիցներից գրեթե բոլորը հավատում էին, որ Երկրորդ Համաշխարհային պատերազմի ավարտը վերջապես կապահովի իրենց կայունությունը բոլոր բնագավառներում: ԱՄՆ-ն անկախություն տվեց Ֆիլիպիններին 1946-ին:
Այնուամնեայնիվ, քանի որ Խորհրդային Միության հետ Սառը պատերազմը գերիշխող տեղ զբաղեցրեց ԱՄՆ-ի արտաքին քաղաքականության մեջ 1940-1950 ականներին, Նոր նահանգներում Խորհրային միության աջակցությամբ նոր կոմունիստներ կարող էին իշխանության գալ: Որն էլ կարող էր իշխանությունների միջազգային հավասարակշությունը տեղաշարժել հօգուտ Խորհրդային Միության: Իրադարձություններ, ինչպիսիք են Ինդոնեզիայի պայքարը Նիդերլանդներից անկախանալու համար 1945-1950, Վիետնամական պատերազմը Ֆրանսիայի դեմ 1945-1954, ծառայեցին նմանատիպ մտավախությունների ամրապնդմանը, անգամ եթե նոր կառավարությունները ուղղակիորեն ցույց չէին տալիս իրենց կապը Խորհրդային Միության հետ: Այսպիսով ԱՄՆ-ն օգտագործում էր օգնության փաթեթներ, տեխնիկական աջակցություն, երբեմն անգամ ռազմական միջամտություն, որպեսզի քաջալերի նորանկախ պետություններին: Խորհրդային միությունն էլ իր հերթին էր նմանատիպ մարտավարություն վարում: