Թեմա - ՀՀ պետական քաղաքականությունը մշակույթի բնագավառում
Տեսակ - Դիպլոմային և մագիստրոսական աշխատանքներ
Գին - 39500 դրամ
Առարկա - Տնտեսագիտություն
Էջեր - 79
Գլուխ 1. Պետության մշակութային քաղաքականության էությունը
1.1 Մշակութային քաղաքականության հասկացությունը և մշակութային պետական քաղաքականության մոդելները
1.2 Մշակութային պետական քաղաքականության իրականացման նորմատիվ-իրավական հիմքերը
Գլուխ 2. Մշակույթի բնագավառում ՀՀ պետական քաղաքականության հիմնական ուղղությունները
2.1 Մշակութային պետական քաղաքականության խնդիրները և գերակայությունները Հայաստանում
2.2 Հայկական մշակութային ժառանգության նկատմամբ պետական քաղաքականության հիմնական միտումները
2.3 Մշակութային հիմնարկների գործունեության պետական կարգավորումը ՀՀ-ում
Գլուխ 3. Պետական մշակութային քաղաքականության միջազգային փորձը
3.1 Միջազգային մշակութային համագործակցությունը որպես մշակույթի զարգացման կարևոր պայման
3.2 Միջազգային փորձի ուսումնասիրման կարևորությունը
Եզրակացություն
2. ՀՀ Քաղաքացիական օրենսգիրք, Համարը ՀՕ-239, սկզբնաղբյուրը ՀՀՊՏ 1998.08.10/17(50), Ընդունման ամսաթիվը 05.05.1998
3. Մշակութային արժեքների արտահանման և ներմուծման մասին ՀՀ օրենք, համարը ՀՕ-176-Ն, սկզբնաղբյուրը՝ ՀՀՊՏ 2004.12.30/73(372), ընդունման ամսաթիվը 06.12.2004,
4. Մշակութային օրենսդրության հիմունքների մասին>> ՀՀ օրենք, Համարը ՀՕ-465-Ն, սկզբնաղբյուրը ՀՀՊՏ 2002.12.25/57(232), ընդունված 2002 թվականի նոյեմբերի 20-ին,
5. Պատմության և մշակույթի անշարժ հուշարձանների ու պատմական միջավայրի պահպանության և օգտագործման մասին, ՀՕ-261, Սկզբնաղբյուրը ՀՀՊՏ 1998.12.22/31(64) ընդունվել է 11.11.1998թ,
6. Ոչ նյութական մշակութային ժառանգության մասին ՀՀ օրենք, Համարը ՀՕ-187-Ն, Սկզբնաղբյուրը ՀՀՊՏ 2009.11.04/55(721) Ընդունման ամսաթիվը 07.10.2009
7. ԿՈՆՎԵՆՑԻԱ Ոչ նյութական մշակութային ժառանգության պաշտպանության մասին, ուժի մեջ է մտել 2006թ. օգոստոսի 18-ից
8. Թամոյան Ա., Մենք եզդի ենք, Երևան, 2001
9. Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրության մեկնաբանություն, ընդհանուր խմբագրությամբ՝ Գ. Հարությունյանի, Ա. Վաղարշյանի, Իրավունք հրատարակչություն, 2010թ
10. ...
Ցանկացած ժողովրդի ներկայի և հեռանկարի ամենապատասխանատու առաքելությունը վերապահված է նրա մշակույթին։ Ճշմարտություն, որ հատկապես անշրջանցելի է փոքր ժողովուրդների համար և պարզ է, թե որքան կենսական է համաշխարհայնացման մեր օրերում մշակույթի դերակատարությունը ազգային ինքնության համարև որքան կործանարար վերջինիս թերագնահատումը ազգային պետականության և անվտանգության համատեքստում։
21-րդ դարը նոր թիրախներ ու խնդիրներ է դնում ազգային պետականության առջև, դրդում գտնել որակներ ու լուծումներ, որոնք միջազգայնորեն մրցունակ են, ազգային հեռանկարի առումով շահեկան։ Մշակույթը նյութական և հոգևոր արժեքների ամբողջությունն է, ստեղծագործական մտքի արդյունք, որը բնորոշ է բոլոր հասարակություններին. այսպիսին է մշակույթի ընդհանրական ձևակերպումը։ Առաջին հայացքից լինելով ներքին հոգևոր արժեքների ամբողջականության, անգամ ենթագիտակցության մակարդակում այն հանդես է գալիս որպես հասարակական-քաղաքական համակարգի ինքնության պահպանության միջոց, բովանդակություն է հաղորդում և միևնույն ժամանակ դառնում տվյալ հանրության կուտակված փորձի փոխանցման միջոց: Մշակույթի հատկապես քաղաքական ընկալումն ու իմաստավորումը առհասարակ կարևորագույն գործիք է սոցիալական-տնտեսական և քաղաքական խնդիրների լուծման համար և միայն մտածված մշակութային քաղաքականության իրականացման ճանապարհով կարելի է հասնել տվյալ երկրի առաջ կանգնած ռազմավարական խնդիրների լուծմանը։
Ասվածը հիմնավորում է մշակույթի ոլորտում ՀՀ պետական քաղաքանության ուսումնասիրման, այդ քաղաքականության դրական և բասացական կողմերի վերհանման և դրանք կատարելագործելուն ուղղված առաջարկներ տալու անհրաժեշտությունը: